Przegląd projektów w zakresie transportu wodoru przeprowadzony w ciągu ostatnich dwóch dekad potwierdza jego wartość dla obniżenia emisyjności systemu transportowego UE i zawiera zalecenia dotyczące przezwyciężenia wyzwań.
W nowym sprawozdaniu przeanalizowano działania demonstracyjne prowadzone w latach 2000-tych i teraźniejszość mającą na celu promowanie mobilności wodoru w Europie. W sprawozdaniu stwierdzono, że chociaż zastosowanie technologii wodorowej do systemów transportu prywatnego i publicznego jest wykonalne, nadal istnieją wyzwania, które należy przezwyciężyć.
Realizowane w ramach partnerstwa na rzecz czystego wodoru i jego poprzedników projekty demonstracyjne koncentrowały się na testowaniu zdolności pojazdów elektrycznych ogniw paliwowych (FCEV), autobusów elektrycznych z ogniwami paliwowymi (FCEB) i powiązanych stacji tankowania wodoru (HRS) w celu zastąpienia pojazdów konwencjonalnych.
Projekty te miały na celu przyspieszenie przyjęcia technologii ogniw paliwowych w unijnym przemyśle motoryzacyjnym i autobusowym, przy jednoczesnym zapewnieniu korzyści dla klimatu.
Wysiłki te doprowadziły do pomyślnego wdrożenia ponad 1300 pojazdów FCEV i ponad 400 FCEB w latach 2005–2023. Pokazało to nie tylko korzyści operacyjne i gotowość technologiczną transportu napędzanego wodorem, ale także podwaliny paneuropejskiej sieci tankowania wodoru.
Projekty wygenerowały również cenne dane na potrzeby poprawy wskaźników wydajności, takich jak kluczowe wskaźniki efektywności (KPI), analiza Well-to-Wheel (WTW) i modele całkowitego kosztu własności (TCO).
Działania związane z FCEV z powodzeniem wzbudziły zainteresowanie ze strony flot utrzymywanych w niewoli, zwłaszcza w przypadku zastosowań na dużych dystansach, takich jak flota taksówkowa, która chce rozszerzyć swoją działalność o FCEV. Tymczasem inicjatywy skoncentrowane na FCEB zwiększyły zaangażowanie regionów i wkładu prywatnego, co pokazuje, że technologia wodorowa jest realną opcją dla systemów transportu publicznego.
Analiza wskazuje jednak również na pewne wyzwania utrzymujące się w tym sektorze. Obejmują one sztywną konkurencję ze strony akumulatorowych pojazdów elektrycznych, które wykorzystują niższe koszty operacyjne i postęp technologiczny, a także zwiększone koszty paliwa wodorowego wynikające z kryzysu energetycznego w 2022 r.
Ponadto łańcuch dostaw komponentów pozostaje słaby, ponieważ producenci mają tendencję do reagowania na popyt, co ogranicza możliwość zwiększenia zapasów części zamiennych.
Aby sprostać tym wyzwaniom, w badaniu zaproponowano szereg zaleceń, w tym wdrożenie długoterminowych mechanizmów finansowych, takich jak dotacje lub zachęty podatkowe, w celu zwiększenia konkurencyjności FCEV i FCEB oraz wzmocnienia europejskiego łańcucha dostaw elementów mobilności wodorowej.
Zalecenia te obejmują również opracowanie znormalizowanych metod pomiaru i sprawozdawczości w zakresie degradacji ogniw paliwowych i wskaźników operacyjnych, rozbudowę sieci tankowania wodoru oraz dalsze inwestycje w badania i innowacje, a także kampanie na rzecz świadomości społecznej.
Z analizy wynika, że wdrażając te zalecenia, UE może utrzymać wiodącą rolę w przechodzeniu na neutralność klimatyczną. Wodór jest wszechstronnym nośnikiem energii, który może pomóc w obniżeniu emisyjności systemu transportowego UE, zwłaszcza w sektorach trudnych do dekarbonizacji, takich jak transport ciężki.
Źródło: UE
